De woorden die ik zeg
zijn net zo zinloos als de tranen die vallen.
Eenzaam en alleen
zit ik in het donker,
met al de woorden nog in mijn hoofd
die ik tegen je had willen zeggen.

des affectiviteit zou ik voor je streiden
des effevtiviteit zou ik bij je blijven.

De kringen om mij heen worden steeds groter,
maar het zicht steed onduidelijker!

gepakt en gereed voor de strijd, zal ik:
'*****', de jonkvrouwe de draak doden,
voor jou en jou alleen mijn liefste!

alleen in mijn hoofd
zit ik nog in mijn torenkamer opgesloten,
afvragend of de prins me ooit komt halen..?

al die legenden, al die verhalen, al die moralen!

wachtend en smachtend,
smeek ik god op mijn blote knieen:
1 minuut onze affectie met elkaar verbonden
zo heftig, dat het vuur nog meer zal stijgen.
En er alleen nog maar vuur zal zijn.
Dat we voor 1 seconde iedereen doen verblinden.

ik zal je verslinden,
en met mijn zeiden linten,
vang ik je in mijn liefdes web vol vragen.

Daar zal je rond dwalen,
niet meer wetend waar naar toe,
of wat te doen....

maar vrij komen zal je!
en een pad vinden naar een weg van
vaam en roem,
zeggend dat jij de draak gedood hebt.

En ik...?
Ik zal zitten wachten...
op een nieuwe ridder,
moeder ziels alleen
met mijn kolkende gedachtes:
'' denk ik aan jou''!