Ik word wakker op zomaar weer een dag
loop naar de spiegel en gun mezelf een lach
Alles om me heen staat plotselling stil
Terwijl ik me realizeer dat ik alles ben wat ik niet wil

Opeens besef ik dat alles anders is
En wordt ik getroffen door de leegte van het gemis
De wereld om me heen is niet meer wat het was
Of is hetgeen dat is verandert dat wat weerspiegelt in het glas

staar naar mijn handen en vraag me af wat ik hier doe
mijn hoofd doet pijn en mijn hart is te moe
de accu die mij langzaam door het leven sleept
het lijkt of ook hij geen energie meer te geven heeft

Hoe kon een leven van zo perfect naar zo zinloos gaan
Zonder hoop en zonder dromen kan ik hier niet blijven staan
Wanhopig open ik de deur en stap naar buiten
werp mijn blik op de grond,te bang voor de weerspiegeling in de ruiten

ik kijk naar het zwart boven me in de lucht
ik zoek naar antwoord,naar hoop,ik ben op de vlucht
De lucht is aardedonker in de vroegte van vandaag
Maar ik kijk nog eens verder, tot ik er ineens in slaag..

een kleine ster wurmt zich een weg door de donkere nacht
begint steeds sterker te stralen en geeft mij wat kracht
want achter iedere wolk, verschuilt zich een ster
Al lijkt hij soms nog zo ver

Elke storm gaat liggen en brengt vervolgens rust
en zelfs de wildste rivieren komen aan bij de kust
Ik besef me opeens, ook voor mij is er een weg
en vanaf vandaag is dat wat ik iedere dag tegen de spiegel zeg.