het lot dat stuitert
hoe bedreven de geest verrijst
boven de klanken van geduld
laakt het lichaam de behoefte
aan warmte en wijsheid
bedwelmd schittert het blauw van de tv
door een traan van het rechteroog
alhoewel dag veertien volmondig
het weten flankeert van wijze witte
jassen woorden is deze onrust
als knisperend van grind op mijn graf
geen dag zal nog zegevieren
wanneer het lijden niet wordt
geleden maar weggedrukt
in de voetvegen laat het sporen na
dat onvertaald mijn bestaan verzwijgt
september: | Woensdag, juni 18, 2014 22:45 |
Prachtig schrijven! | |
H.J.: | Donderdag, oktober 28, 2010 14:46 |
wauww alhoewel dag veertien volmondig het weten flankeert van wijze witte jassen woorden is deze onrustals knisperend van grind op mijn graf geef het/jezelf de tijd vriend, hoe lastig en duur ook. laifs H.J. |
|
Hilly N: | Donderdag, oktober 28, 2010 09:12 |
Elze, klanken van geduld schrijf je hier neer... Alle goeds! Een warme groet van H en H! |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 27 oktober 2010 | ||
Thema's: |