ik heb niemand nodig ik doe mn eigen ding sta elke dag op omdat t moet , dingen uit mn leven zitten in me kop, ik wil t wel is blocken maar t raast door mn kop, ik ga er mee slapen en sta er weer me op
te veel gebeurt te veel gedaan, t leven gaat te snel het leven is soms fuckup en ik ben nog maar kort hier, ik voel me soms belazerd belazerd door t leven.belazerd door mn vrienden , door de mensen om me heen, dingen gebeuren met een rede nou geef me 1 goede reden, 1 goede reden waarom mensen komen en gaan in mn leven
soms worden mensen gegrepen door de dood gegrepen door een ongeluk of door hun eigen wil,weg zijn ze en om me heen is t stil, hoe moet ik daar mee omgaan hoe kan ik daar mee leven, ik zoek de juiste weg en kom daar best wel ver mee maar soms soms dan zit t tegen dan wil ik even niks meer, even rust om me heen , alleen zijn met de stilte de gedachtes in mn hoofd over de vraag van t leven
de mensen waar ik veel om gaf zijn plots verdwenen, met een harde klap kom je tot te rede de rede van t leven , het is een komen en gaan van mensen , de mensen in me leven, de meeste hebben me veel gegegven en me gemaakt tot wie ik ben, waarom mag ik dan niet langer genieten, genieten van hun aanwezigheid hun kracht en hun leven
ik snap de rede niet de rede van de dood, de rede van t ongeluk de rede van t gemis wat moet ik daar mee kan ik daar mee, kan ik dat ook eten ik zou t echt niet weten wat dat toevoegd aan mn leven, wordt ik daar soms weizer van of een beter mens, kan ik dat nie leren zonder al die shit