Geen link
Zij verbrandt zijn brieven een na een.
Wat rook, wat as, rest nog alleen.
Z' had hem haar jeugd en deugt gegeven.
Ze wilde hem voor gans haar leven.
Maar ze kon bij hem niet open bloeien.
Aan een distel, kan een druif nooit groeien.
switi lobi: | Woensdag, oktober 13, 2010 23:07 |
Da''s verdrietig voor allebei.. treffend in rijm gezet! Slaap lekker bompa. Lieve groet, switi lobi |
|
Quicksilver: | Woensdag, oktober 13, 2010 19:31 |
Mooi ontroerend gedicht! liefs,dicky |
|
windwhisper: | Woensdag, oktober 13, 2010 17:57 |
zo is dat, wel ontzettend jammer lieve groet Cobie |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, oktober 13, 2010 15:40 |
het doet mij deugd om dit te lezen heel mooi en waar gr.janny |
|
youkie: | Woensdag, oktober 13, 2010 15:24 |
heel mooi gezegt groetjes | |
soulsister: | Woensdag, oktober 13, 2010 15:21 |
mooi geschreven | |
Auteur: rovago | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 13 oktober 2010 | ||
Thema's: |