De zon gaat langzaam onder,
onder van verdriet.
De liefde van de zon,
zie ik niet.
Want ik ben gebroken,
gebroken door jou.
Je zei dat je me lief had
en dat je me wilde zoals ik ben.
Maar nu ben je me zat
en wil je niks meer van me weten.
Ik was niets meer dan een vriend,
zei je tegen mij.
De zon gaat langzaam onder,
onder van verdriet.
De kleur rood,
deed me aan je lippen denken.
Maar nu aan mijn bloed,
dat vergiftigd is,
vergiftigd door jou liefde.
Aan dat vergif ga ik langzaam dood
en dat allemaal door jou.
Dus geen liefde voor mij,
want ik was niet meer dan een vriend,
dat was wat je zei..