GEEN A4 HIER
ik lig in het gras
m’n armen gespreid
mijn vingertoppen raken de aarde
mijn tenen de grond
natuur dringt binnen
in dit stukje Midden-delfland
vouwt het dijklichaam zich angstig om mij heen
haar laatste noodkreet doet gestand.
iemand vraagt mij om te schrijven
over Eurlings
over een man die geen schrijfster behoeft
hij wordt vanzelf wel zijn eigen parodie:
geen lichaam vouwt zich om hem
allen een blikje met vier deuren
hij denkt in witte strepen.
Het dijklichaam drukt zich langzaam dieper
In mijn longen, in mijn organen, mijn cellen.
Baant langzaam een weg door naar mijn nek
ik word gewurgd,
schrik wakker.
en al ik denken kan is aan mijn vader
aan hoe hij zich later omdraait in zijn graf
want wat als daar geen mos over groeit, maar asfalt.
hoe hij zich af moet vragen
Sinds wanneer dit land zo grijs geworden is.
ik lig in het gras
mijn armen gespreid
mijn vingertoppen raken de aarde
het dijklichaam hangt rustig om mij heen
biedt tegenwicht
zij laat dit bestaan
Lianne van Kalken , zaterdag 25 september 2010
*A4 Midden-Delfland ritueel begraven *