Verstrengeld in een regenbui
van wolkeloos verdriet
tracht ik mezelf te verschuilen
... niemand die deze wonden ziet...
Losgewrikt vanuit de schuilplaats
meedragend het oude zeer
Kan ik niet verstopt blijven zitten
... verbloemen kan helaas niet meer...
Confronterend op een deken
omarm ik het verleden zacht
Verzoenend moeten we samen verder
...Er ligt een toekomst die op ons wacht...