Geestelijke ogen!


Zoals de oplossing,
van een berekening,
ge-uit in tekening,
vind ik de ring.

Als een glas, over mij heen,
zie ik schedels, en bedenk meteen,
mijn kop, zo bot als een steen,
bijna niet meer op de been.

Het gevoel van vallen,
oneindig pad door dallen,
één cijfer tussen ontelbare getallen,
zo je leven aan het vergallen.

Niet meer zijn, wie ik ben.
Het is niet fijn, het leven dat ik ken.
Ik ga wat doen, zolang het nog kan.
Daden die ik schoonboen, maken mij een man.

Mijn geweten,
is niet vergeten,
met de dood gemeten,
maar geestelijke ogen verkregen.


-Stralende pijl, vanuit de buurt van Venetië-