17-08-2010 Cheetah

Cheetah was een liefhebbend dier,
ze was lief, zacht en had veel plezier.
Dat was aan haar oogjes te zien,
tenminste voor ons misschien.
15jaartjes heeft ze mogen leven,
en ons alle mooie herinneringen mogen geven.
Haar ziekte kwam zo plots,
ze was altijd zo speels, zo trots.
Geen heg, schutting of obstakel was haar te hoog,
af en toe leek het alsof ze er over heen vloog.
En dan nog zo zwart als de donkerste nacht,
zo mooi, zo'n mooie vacht.
Alleen al het gevoel dat je kindje je verlaat,
dat gevoel brengt je in een onmogelijke staat.
Dat poesje was het kindje van Merijn,
zo lief, maar ook nog zo klein.
Het gevoel, het gemis,
een emotionele begravenis.
Ze zal altijd in ons hartje blijven bestaan,
wind, regen, sneeuw en met zon,
zal ze in het gras vergaan.
R.I.P
lieve zwarte poes.