Alex, wat je niet had begrepen
Dysthymie Alex
is geen donker dat je
met één lichtpuntje doet verdwijnen
Het is niet het zwart
wat kleur krijgt met een beetje liefde
of wat opklaart van genoeg zon
Het is het grijs
dat alle kleuren doet verdwijnen,
de mist waar
geen honderd lichtpuntjes doorkomen
Het is die eindeloze stilte
nergens bij betrokken zijn en
ondanks alle brillen
alle helpende handjes
toch nog niets kunnen zien
Weetje Alex
dit is geen diep dal waar ik uit klim
dit is geen depressie die ik verwerk
Dit is stilstand
chronisch ongelukkig zijn
zonder vooruitzicht op genezing
Reacties op dit gedicht
| Allysson: | Zondag, december 19, 2010 15:58 |
| niet vergeten he dat je sterker bent!!! ik geloof in je liefs, Allysson:P |
|
| De kleine Vos: | Vrijdag, augustus 20, 2010 10:49 |
| sonjs klopt niet het moet zijn Sonja maak vaak foutjes liefs Sonja |
|
| De kleine Vos: | Vrijdag, augustus 20, 2010 10:47 |
| herkenbaar ik dacht ook dit is mijn leven donder allemaal maar op en toch uiteindelijk ben ik er uit gekropen heeft heel lang geduurd met alle ups en downs hoop voor jou dat er toch licht puntjes gaan komen! liefs sonjs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: [zwarte engel] | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 19 augustus 2010 | ||
| Thema's: | ||