Dag...
Dag mémé,
Ik wou vandaag naar je toe komen,
zoals ik altijd deed...
Maar het kon gewoon niet meer
het deed zo'n pijn dit te beseffen.
Ik huil nog steeds om je...
Ik wil je zoveel vertellen
maar weet dat het niet meer kan..
Hoe moet het nu verder?
Nu bezoek ik telkens je graf,
en leg er bloemen neer
maar 'k voel me zo verloren
ik hoop steeds dat ik je nog eens kan zien
Hoe moet ik verder leven,
de dood kijkt me steeds weer in de ogen...
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Zaterdag, augustus 21, 2010 12:03 |
ik kan alleen maar heel hard onderstrepen wat Vivika en Switi zeggen.... de mooie bloem die je zelf bent draagt de mooiste bloemen vanbinnen... liefs kerima ellouise |
|
| switi lobi: | Donderdag, augustus 19, 2010 14:51 |
| Roosjelief, jouw meme was een geluksvogeltje met jou; jouw liefde laat haar glanzen in de hemel, ik hoop dat haar liefde jou mag laten glanzen hier op aarde.. Wat zul jij steeds een mooie bloemen brengen:) Dikke kus, switi lobi |
|
| vivika: | Donderdag, augustus 19, 2010 13:25 |
| dag roosje... lief dat je haar zo in je hart hebt gesloten , ze zou denk ik wel niet willen dat je zo ongelukkig bent...:(... je bent nog steeds haar prachtige kleindochter knuffke xx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Roo$je | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 19 augustus 2010 | ||
| Thema's: | ||