... Het leven staat stil ...
... Een eigen plekje is alles wat ik wil ...
... Ik kan geen kant meer op ...
... Heel me leven staat op zn kop ...
... Elke keuze word een slecht voor mijn ogen ...
... Ik kan het gewoon niet meer geloven ...
... Teleurstellingen keer op keer ...
... Wanneer is het rustig weer? ...
... Geslagen voor me zoontjes ogen ...
... Gekleineerd, vernedered en me trots weg genomen ...
... Nu weer bij me moeder in huis ...
... En daar is het zeker niet altijd pluis ...
... De hoop op snel een eigen stekkie is ver weg ...
... Ik ben kapot, op! Dat is wat ik zeg ...
... Het allerergste wat ik nu weet ...
... Is dat mijn zoontje meer verdient dan dat ik hem nu geef ...
... Hopelijk kan ik snel de moeder zijn die ik wil zijn ...
... En wonen we weer met zn 2 samen in 1 huisje zo fijn ...