Rechts
De één is rechts, de ander links.
De één is democraat, de ander liberaal.
De één is rood, de ander groen.
De één is gematigd, de ander ultra.
Politiek staat voor de mensen.
Het welzijn hoort centraal te staan.
Bij christenen en liberalen.
Bij socialisten en groenen.
Afkomst en kleur wordt gerespecteerd.
Kansrijken helpen kansarmen.
De politiek zorgt voor het evenwicht.
Zo krijgt de samenleving een eerlijk gezicht.
Christenen hebben een opdracht:
Zij zorgen voor de zwakken.
Socialisten voor de arbeiders.
Liberalen zijn er voor de rijken en de vrijheid.
Als de christenen de zwakkeren verzaken?
Als er geen echte arbeiders meer zijn?
Als we overgedemocratiseerd dreigen te geraken?
Als de rijken vrijheid genoeg hebben?
Dan komen er gevaarlijke krachten los.
Dan komen er die zeggen:
Ik zeg wat het volk denkt!
Ik zeg het, want jullie zeggen het niet!
Dan gaat het om wat wel en niet mag.
Waar blijft nu eindelijk het gezag?
Waar is de discipline?
Wie geeft nu het goede voorbeeld?
De man die roept, heeft geen program.
De man die roept, heeft geen oplossingen.
De man die roept, heeft geen partij.
De man die roept, heeft slechts een beperkt deel achter zich.
Bestreden wordt hij niet.
Dat noemen ze partijpolitiek.
Hoe meer hij wordt bedreigd,
Hoe fijner hij het vindt.
Hij vergaart zijn stemmen snel.
Wekelijks is hij in het nieuws.
Debatteren kan hij ook.
Wordt het te gek, dan loopt hij weg.
Wie gaat nu het tij eens keren?
Wie pakt hem aan bij kop en kont?
Wie zegt hem wat we allen denken?
Wie steekt hem een spaak in het wiel?
Anders is het wellicht beter:
Om naar slechts drie partijen te gaan.
De één voor de liberalen en de democraten.
De ander voor alle socialisten en groenen.
Zover hoeft het niet te komen.
De kiesdrempel kan ook wel aanzienlijk omhoog.
Maar of je hem dan ook kunt weren?
Dan toch de christenen erbij , voor de stabiliteit.
Ulfert J Molenhuis