Unicum
Mijn stranden raken ontluisterd als uit mijn diepste kern
langzaam maar zeker mijn leven wegvloeit
en mijn oppervlakkige leven dood en verderf brengt
geschapen in een heelal met zeldzaamheid aan leven
ben ik het unicum
ik ken maar één pest, de zwarte dood
gemaskeerd in allerlei kleuren
als ras of in rassen verweven
ik ben een levende dode, zie de verminkingen op mijn huid
de mensheid zal moeten gaan, zij blaast mijn leven uit
en is er een god die mij deed bestaan
heeft deze god grove fouten begaan
eeuwigheid was weliswaar nooit mijn wens
maar langer te leven dan de mens
had mij zeker nog eeuwen doen meegaan
en met ons ook alle overige leven
die nooit enige zeggenschap is gegeven
dus als er iets is met beslissingsbevoegdheid
doe iets zodat ik van mijn pest wordt bevrijd
Indy Toma
Jacky Van den Berghe: | Zaterdag, augustus 07, 2010 00:36 |
Bizar... ''heeft deze god grove fouten gemaakt''. Of, het gevolg van een verkleind denken? Of, het toppunt van... van wat? Jacky |
|
Quicksilver: | Vrijdag, augustus 06, 2010 19:31 |
bijzonder gedicht, dat is het zeker om over na te denken fijn weekend dicky |
|
P.S. de Winter: | Vrijdag, augustus 06, 2010 12:32 |
sorry indy,maar ik heb hier geen zin in nu | |
Yellow: | Vrijdag, augustus 06, 2010 10:09 |
iedereen is uniek op miljarden mensen loopt er geen enkel dezelfde rond, zelfs niet als ze uit 1 ei komen |
|
Fairouz: | Vrijdag, augustus 06, 2010 09:31 |
De enige rode draad die ons altijd verbinden zal. De dood ! Mooi geschreven Indy ...zomerse groet, Fairouz |
|
Auteur: Indy Toma | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 06 augustus 2010 | ||
Thema's: |