longen van de aarden
hart van het bestaan
toon de weg op gedachten van vernieuwing
op genadeloos afslachten van bloei
eigen bloei die begon zo mooi duizende jaren trug
hebben we geen ruggengraad meer
gaat daarom de natuur zo gruwelijk te keer
maakt ons duidelijk dat we niet zo lang moetten doorgaan
wordt de duivelsgod ons bestaan
wat er ook in die geest wordt gedaan
men slikt pillen
tegen het gillen
van een verkeerde wereld
zijn de dromen van dracula niet eng genoeg meer
is de werkelijkheid veel ebger
laat ons dan in onze gruwelijke fantasie verder dromen
in onze geest sterker trug komen