Ik ben je kwijt
Voor altijd
Ben je kwijt nog voordat ik je had.
Had niet gedacht dat je me zo snel vergat.
Ik ben je kwijt
Dat is een feit
En ik wil je terug
En wel heel vlug
Ik ben je kwijt
Voor altijd
Waarom
Was ik zo dom
Om zo te denken
Dat je me liefde zou schenken
En nu ben ik je kwijt
En voor altijd
Je ziet me niet
Dat doet me verdriet
Denk aan jou
Een mooie jonge vrouw
Ik snap mezelf niet meer
Ook dat doet zeer
Wie ben ik en waarom
Maak ik dit soort fouten, zo stom
Wat maakt mij mij?
Wanneer kan ik zijn, vrij?
Wil ik een man of een vrouw
Ik wou dat ik wist wat ik wou.
Ik wou dat ik kon leven
Zonder steeds het ergste te vrezen
Zonder in twijfel te blijven
Ik wou dat ik altijd dit gedicht kon blijven schrijven
Want nu zeg ik je wat ik voel
Verder is er geen doel
Voor mij
Ben jij jij
Wanneer eindigt die pijn?
Wanneer mag ik gelukkig zijn?
Aan het eind der tijden
Dat is dus nog erg lang lijden
Ik wil niet meer ik ben klaar
Ik ken niet eens meer angst of gevaar
Alles is normaal geworden, alles is gewoon
Ik ben nog erg ver van mijn troon
Dit gedicht is niet eens meer wat het zijn moest
Het begon anders, maar ik hou me niet meer koest
Nu gooi ik alles eruit, nu is het klaar
Dit ben ik, dit is Saar
Het gaat nu niet meer alleen over haar
Maar ook over hem, en dat gevaar
Over angst en gevaar dat ik niet ken
Omdat ik allang te ver heen ben
Het gaat over mij, en mij alleen
Nu is het mijn tijd, want ik had er geen.
Ik verbeter niks aan dit gedicht
Het is bij voorbaat perfect, al is er nog geen einde in zicht.
Soms stop ik even en denk ik na
Precies zoals ik ook door het leven ga
Het is misschien nog niet af, maar wel erg lang
Dus nu ben ik klaar, je weet nu, ik ben nooit bang.