Als je als mens telkens weer meebuigt met de wind,
omdat je dat gewend bent vanaf kind.
Iedere keer die andere wang toekeert,
en je niet of nauwelijks verweert.
De schuld bij jezelf zoekt elke keer,
en al dat leed opstapelt, meer en meer
Maar door alle tranen heen, blijf je positief,
al is de wereld voor jou niet lief.
Als je niet geleerd hebt om met je boosheid om te gaan,
zullen er altijd mensen op je tenen blijven staan.
Al je emoties, groot of klein,
geef ze een plek, ze mogen er Zijn.
Want zij Zijn Jij die je Bent,
ik hoop dat je jezelf nog herkent.