Je was jezelf niet, of misschien
in jouw dromen juist. Je zag ons niet
of heel misschien gaven wij
geen thuis.
Fouten maken als een mens, ik kon het
nooit vergeven. Maar nu mijn hart in
duizend stukken naast het jouwe ligt op straat
Omhels ik je toch even.
Anootje ...: | Zondag, juni 27, 2010 09:02 |
mooi :) | |
P.S. de Winter: | Maandag, juni 21, 2010 21:31 |
treffend, afscheid is moeilijk | |
isolina: | Maandag, juni 21, 2010 20:10 |
heel bijzonder ja , en goed ,en ik voel liefde in dit gedichtje !!! knfff maria | |
switi lobi: | Maandag, juni 21, 2010 19:50 |
Zo bijzonder dit. Heel mooi en emotioneel. Liefs, switi lobi |
|
Auteur: boemerangkind | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 21 juni 2010 | ||
Thema's: |