Alweer, een slapeloze nacht.
Ik ben aan het denken aan jou.
Maar, jij liet mij in de kou.
Denkend, aan ons 2, als een stel,
alleen de gedachte aan mij voor jou, zijn al een hel.
Ik zou naar je toe willen rennen,
alleen al om je een beetje te leren kennen.
Misschien ben je wel niet gemaakt voor mij.
en loop je later niet aan mijn zij.
Maar waarom laat je het dan op zo’n manier blijken?
Het enige wat je doet, is proberen om mij te ontwijken.
Lekker tegen je klas vertellen dat je mij doodleuk gaat afwijzen,
een manier om me kapot te krijgen.
Waardoor je alleen je egoïsme en arrogantie laat stijgen.
Dingen sturen via MSN om me af te schrikken,
Terwijl ik al zo hard probeer om van je af te kicken.
Het maakt je toch niks uit van wat je mij hebt aangedaan,
Ik kan je alleen niet uit mn gedachten laten gaan.