Met alleen de gedachte aan jou,
Hou ik mijn hart nu niet meer zoet,
Ze mist je inmiddels zo erg,
Dat het lichamelijk pijn doet.
Ze verstilt onder de kracht,
Verschrompelt in mijn borstkas,
Het is weer eens zo’n avond,
Dat ze wenste dat je hier was.
En ik vecht tegen de aandrang,
Je zomaar wat te zeggen,
De reden dat ik stil blijf,
Kan ik mijn hart maar niet uitleggen.
Voor haar is het niet logisch,
Want het doet alleen maar zeer,
Die verrekte liefdesjunkie,
Wil van jou nog altijd meer.
remco twijg: | Dinsdag, augustus 24, 2010 12:10 |
Wauwww!! Vet. | |
David Matser: | Zondag, juni 20, 2010 19:52 |
Herkenbaar, dit, en mooi verwoord. Leuk je weer te lezen! liefs, David |
|
Monsieur Le Six: | Zaterdag, juni 19, 2010 20:06 |
Sjonge (A) | |
Monsieur Le Six: | Zaterdag, juni 19, 2010 20:06 |
Ach ach, weer zo''n ding. Ik zei dus: Ik hou ook mijn mond voor ik teveel zeg. (In andere woorden, komt het op hetzelfde neer). Liefs, Le Six, Ayesha |
|
Monsieur Le Six: | Zaterdag, juni 19, 2010 20:05 |
Ik verlul mij maar niet... Ha ha ha! Le Six |
|
Auteur: Engeltjuh | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 19 juni 2010 | ||
Thema's: |