Lieve mam,
Lieve mam, ik mis u zo!
Nog steeds na al die jaren!
Waarom moest het op die manier.
niemand kan het voor mij verklaren.
U wilde nog zo graag, stond midden in het leven,
alleen was het lichaam op, het wilde niet meer met u mee.
Voor mij blijft dit een onaanvaardbaar gegeven.
Er is zoveel te vertellen, ik wil nog zoveel kwijt,
u zou trots zijn op uw kleinkinderen zoals ze nu zijn,
het was en is soms heel moeilijk, maar ze zijn groter
geworden, leven hun eigen leven en dat is meer dan fijn!
Neemt niet weg dat ik zoveel heb te vertellen,
over mijn vriendschap, werk, en mijn uitgebrachte boekje.
Van alles wil ik nog zo graag aan u kwijt,
kon dit maar met heel simpel, een klein bezoekje.
Ik schrijf u hele lange brieven, u leest ze vast
en in gedachten praat ik heel veel, dan bent u weer helemaal bij.
Ik weet geen andere manier meer om u te kunnen bereiken,
het is onmogelijk, maar door te schrijven en te praten met u, maakt me dit toch heel blij!
26 april 2002