zij zit
bij opa op schoot
haar hoofd tegen mijn kin
ik voel even het begin
met dichte ogen
wat geluk mag heten
met haar duim in de mond
slaapt ze een wijle
in volle overgave
ik draag haar als het ware
ben teder licht
over haar heen gebogen
te samen
in een hemelse stoel gezeten
zou dit de eeuwigheid zijn;
zich zo aan zoete dromen laven
Hilly N: | Woensdag, juni 02, 2010 08:41 |
Een beeldig klein mensje vol van dwalende liedjes, zoete dromen. Dat onbevangen een zomerlicht naar het mensenhart doet komen. Liefdevol, teder gedicht. Hilly |
|
rivka: | Dinsdag, mei 18, 2010 16:41 |
een eeuwigheid vol puur geluk! liefs, |
|
kerima ellouise: | Dinsdag, mei 18, 2010 00:40 |
een gedicht dat de eeuwigheid overtreft in al z''n liefheid! liefs, |
|
Auteur: julius dreyfsandt zu schlamm | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 17 mei 2010 | ||
Thema's: |