ik zag ze over mij praten. ik zag ze haten. ik zag krabbels over mij. krabbels vol met pijn. met haat, zonder verdriet. zachtjes rolde er een traan die niemand zag. waarom gebeurde dit mij, ik deed niks verkeerd. mensen maken fouten, ik heb hier allang van geleerd. ik leerde echte mensen kennen, mensen die ik kan vertrouwen. ik leerde mensen kennen waar ik echt op kan bouwen. haat & pijn van mijn weg is er niet meer. ookal doet het nogsteeds zeer. ik let er niet meer op, ik blijf mezelf!