De stem van een onherkenbaar iemand
Niet wetend wat ik fout heb gedaan,
liggend in mijn bed.
Met mijn hoofd niet in orde,
helemaal vol.
Een stem zo moordlustig, hoor ik.
En het wankele, trillende stemmetje bang voor die andere.
Niet verheffen die stem, schreeuwt een mannetje in mij.
Wees er niet bang voor.
Ben ik ook niet,
heb niks misdaan.
Niet wetend waar het om gaat,
lig ik in mijn bed.
Trillend van de kou en van het weten dat
ik blijf, omdat ik niet durf.
Toch heb ik het lef, diep in mij.
Ergens verscholen komt het wel eens vrij.
Afwachtend luister ik naar de moordlustige stem,
langzaam aan het verzwakken.
Maar toch wetend: ik durf nog niet.
liggend in mijn bed.
Met mijn hoofd niet in orde,
helemaal vol.
Een stem zo moordlustig, hoor ik.
En het wankele, trillende stemmetje bang voor die andere.
Niet verheffen die stem, schreeuwt een mannetje in mij.
Wees er niet bang voor.
Ben ik ook niet,
heb niks misdaan.
Niet wetend waar het om gaat,
lig ik in mijn bed.
Trillend van de kou en van het weten dat
ik blijf, omdat ik niet durf.
Toch heb ik het lef, diep in mij.
Ergens verscholen komt het wel eens vrij.
Afwachtend luister ik naar de moordlustige stem,
langzaam aan het verzwakken.
Maar toch wetend: ik durf nog niet.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: stephanietjeuhn_x | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 13 mei 2010 | ||
| Thema's: | ||