Wachten op vrijheid
De laatste tijd is moeilijk, er gebeurd veel in mijn leven.
Op het werk, thuis, in de liefde, vrienden..en alles wil ik aandacht geven.
Dat alles maakt mijn hoofd soms overvol, en zit alles weer tegen.
De reden is al wel bekend, ik kan mijn gevoel moeilijk uiten.
Het doet vaak pijn van binnen, maar ziet men het niet van buiten.
Vrienden en familie, waar ik mee kan praten.
Daar wil ik niet al mijn zorgen bij achterlaten.
Ik verwerk alles liever zelf, en dat kost me soms erg veel energie.
Dat kost me dan een goed humeur, en dat siert me niet.
Een beste vriend, zus of vader, het maakt niet uit.
Ik wil liever iemand die dichterbij is, iemand waar ik ook me liefde aan kan geven.
Helaas ben ik hier al lang op aan het wachten, en is het telkens net niet.
Mensen zeggen mij geduld te hebben, maar hoe lang duurt het leven.
Vaak maak ik een misstap zodat ik mezelf weer voor me kop schiet.
Ik ben zoals ik ben, en wil graag iemand die me zo accepteerd.
Iemand die ik mijn volle liefde kan geven, en van het leven geniet.
Dus blijf ik geduldig wachten, zoals ik altijd heb geleerd.
Wachten op dat ene moment van trots en vrijheid.
Dat moment van die ene vrouw, die vrouw die mij bevrijd.