Charlie die door de S-vormige buis blies en zijn vinger over de kleppen beroerde, gelijk 2 parende mandarijnvissen.
Die de innerlijke kracht van verstand en talent alleen kon buigen door zijn zelfde blaas techniek te gebruiken maar dan de tegendraadse versie.
Het inhaleren van zijn opiaat zorgden Charles niet alleen voor een rust, maar ook de luisteraar die mee droomde op de klanken die de kleppen maakte, en even deed vergeten dat de zorgen de zorgen zijn.
De Bird was overal maar toch zeker wel in je hoofd, waar hij zich nestelde voor dagen, en elke kans aangreep om naar buiten te komen.
Fluitend naar de bushalte of een extra huppeltje bij het weggooien van de vuilnis.
Gemaakt door te breken.
Jo Jones