Steeds heb ik het moeten doen;
De kastanjes uit het vuur halen,
Al bleef menigmaal mijn hoofd,
In mijn wanhopig hart verdwalen.
Toch maakte ik elke keer die stap,
Al leek het godsonmogelijk,
Was de woede van mijn liefde,
Hartverscheurend en onooglijk.
Want door niet de keus te maken,
Maar je het toen toch bent gestart,
Gaf je minder om mijn welzijn,
Maar hield je me dichter bij je hart.
De kleine Vos: | Zaterdag, mei 01, 2010 11:21 |
zoveel tegenstrijdig heden en toch dichter bij je hart ja dit heet leven groetjes Sonja |
|
Auteur: Engeltjuh | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 29 april 2010 | ||
Thema's: |