Volmaakt
wat laatste nachtkreten
het knarsen van wanhoop
en de geur van roest op een huid
kleuren de aanblik van de ochtend
drijf uit dit ballingschap
ontkiem, schil voor schil,
weer opnieuw herboren
babyzacht
dek je toe met een laatste adem
vanuit hier zal ik weer lopen, groeien
op mijn tenen staan,
tot ik net iets groter
en zoveel volmaakter ben
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 06 april 2010 | ||
| Thema's: | ||