Ieder mens draagt in zijn leven een onzichtbare rugzak mee bergt daarin zijn vreugde en zorgen verzameling van wel en wee soms is de rugzak zwaar van stenen dan weer vederlicht blijft er nog wat ruimte over maar dikwijls kan hij niet meer dicht Kijk je in een verloren uurtje heel de inhoud nog eens door kan er meestal iets verdwijnen wat zijn waarde reeds verloor Langzaam wordt de rugzak leger 's levensmiddag is voorbij en bij het naderen van de avond werpt men een deel der last opzij Maar er is nog veel van waarde wat men koestert, graag behoudt al schijnen het soms kleinigheden het zijn herinneringen, meer dan goud Ieder draagt zijn eigen rugzak |
alwaysinmyheart: | Vrijdag, juni 11, 2010 20:41 |
was deze al eerder tegengekomen maar blijft mooi!! | |
Anootje ...: | Zondag, april 04, 2010 16:08 |
is idd een héél mooi gedicht ... | |
mucho eitjes: | Zaterdag, april 03, 2010 10:13 |
ik heb geen vergrootglas wel mooie ogen, blauwe |
|
Auteur: anjaatjuh | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 02 april 2010 | ||
Thema's: |