Op haar eigen vleugels.
Klaar was zij nog niet om te leren vliegen
maar in sommige situaties
valt er niks te kiezen
dus moest zij toch
Ze deed haar best om zich te sparen
ze wilde zo graag nog
haar vleugels even bewaren
voor een andere tijd
Ze zei: "Het is me nog te vroeg,
ik wil nog even blijven.
Ik heb nog lang geen genoeg
van wat ik hier heb."
Even leek ze erin te slagen
aan het vliegen te ontkomen
maar na wat weken en wat dagen
was het toch haar beurt
Daar ging ze dan, de mooiste vlinder
niet meer langer vast in 't web
en van pijn niet langer hinder,
vloog zij met haar eigen vleugels weg
Reacties op dit gedicht
| Eternal: | Woensdag, maart 31, 2010 14:06 |
| Mooi geschreven, heel ontroerend gedicht. | |
| switi lobi: | Woensdag, maart 31, 2010 12:34 |
| De mooiste vlinder.. en ze vloog op eigen kracht. Fijne dag, switi lobi |
|
| Fantasy: | Woensdag, maart 31, 2010 08:52 |
| Geef mij ook maar zulke vleugels, om even te ontsnappen aan de dagelijksesleur;) | |
Over dit gedicht
| Auteur: PraZna | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 31 maart 2010 | ||
| Thema's: | ||