Hoe vaak kan een persoon in godsnaam opnieuw vlinders voor iemand voelen? En door wat? Een chat, de nabijheid, het volgen van je gezichtsuitdrukkingen die ik denk te kennen en steeds weer nieuw zijn. Die ik lijk te herontdekken en wederom mooi vind…
En ut maakt geen sence, want ik weet dat het nergens toe leidt, dat het niet kan, dat je een keuze hebt gemaakt en ik me telkens weer op een presenteerblaadje aan je aanbied als mijn muurtje eindelijk afbrokkelt.
Hoe ik steeds weer op hetzelfde punt beland, terwijl jij al zoveel verder zegt te zijn. Maar je toespelingen maakt, misschien in een moment, misschien door mijn aanmoediging… dat je óók die herinnering nog voelt. Of wellicht wil ik het te graag. Kan ik me nog té goed herinneren hoe onze lichamen zich om elkaar heen vleiden. Je vingertoppen nog over mijn hals voelen strelen. Waarom lijkt het nog zo kort geleden, dat ik ontdekte hoe wij samen ademden, wanneer je je armen om me heen sloeg en ik me bedacht dat ik kon verdwijnen in het niets. Voor eeuwig zo kon blijven zitten, thuis was… terwijl ik nog zoveel niet van je wist en nooit zal weten.
En dan, keer op keer…. te moeten beseffen dat ik dit los moet laten, dat dit niet mijn wereld is. Dat je deelt, wat ik zo graag wilde voelen, met een ander dan mij. Dat ik te hebzuchtig ben als ik wens dat zo iets voor langere tijd kon bestaan, terwijl ik al meer heb gekregen dan mijn deel was in dit verhaal.
Om te beseffen dat ik, wanneer ik echt om je gaf, je zou laten zijn wie je bent en waar je hoort… de man waar ik zielsveel van hou, die trouw is aan de juiste mensen.
-Maar god, wat doet het gruwelijk veel pijn…. om je met haar, gelukkig te zien zijn.-
Auteur: Engeltjuh | ||
Gecontroleerd door: pantarhei | ||
Gepubliceerd op: 26 maart 2010 | ||
Thema's: |