Schreeuwen over de vlakte en niemand niet die terug roept
Het is alsof ik ben vervloekt
Koude rillingen over mij heen, tranen vallen over mijn wangen.
Waarom ben ik zou van jouw schoonheid bevangen
Geen uur minuut geen daad geen tijd
Niemand die mijn wonden terug pijnt
In één gekrompen door de pijn van traagheid
Kom mij mij terug, ik wil je hier bij mij
Hier zo zacht aan me zij.
Ik verlang de tijd dat je bij me was
Alleen liefde waar wij naar verlangen
De dood die ons alleen kon bevangen
Jij hebt gekozen voor een andere man
De klok is nu mijn ergste vijand
Hopelijk maak ik me niet van kant.
Ik verlang naar de tijd dat je bij me was
Liefde dat is waar ik alleen verlang
Je blauwe ogen je stralende blik die elke keer op de wacht
Alleen de hond die tegen me aan ligt zegt; slaap zacht