Niet langer.
Niet langer
wil ik
langzaam
moe getergd
mezelf
zien vergeten
schoorvoetend
de dagen door
net niet
losgelaten
wat tot stilstand
komt
niet langer
wil ik
het duister
van vooruitzichten
in zwartgalligheid
gehulde
dromen
niet langer
wil ik
meedogenloos
mezelf zien
afsterven
met een moe getergd
geweten
niet langer
wil ik
heten.
Reacties op dit gedicht
| Longo Ornella: | Maandag, maart 29, 2010 23:00 |
| Je bent n*iet alleen... (dat kwam er niet meer op...) ZJG |
|
| Longo Ornella: | Maandag, maart 29, 2010 22:59 |
| ...Maar langer dan ''niet langer... willen... -heten-''... probeer mijn liefste, niet langer te ''overleven'', maar over te gaan naar het leven... dat alleen is iets nieuws, lang niet meer de kans gegeven... wie weet kan je daar meer dan -heten- echt echt leven!!! Probeer, vecht, vlucht van het vluchten en dan pas kan je echt zeggen... niet langer ''wil'' ik... geef het een kans, geef jou die kans om te durven heten... wie je bent, meer dan je naam, voor mij, IEMAND! Je bent n |
|
| loes schaap: | Dinsdag, maart 16, 2010 11:41 |
| Prachtig! | |
Over dit gedicht
| Auteur: My Life | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 16 maart 2010 | ||
| Thema's: | ||