Laatste seconden
als een stuk aangeschoten wild
strompel ik door het struikgewas
met mijn hand stevig op de open wond
besluit ik te gaan liggen
om nog één keer te kijken naar de wolkenloze hemel
ver weg van jou en alles waaruit mijn wereld tot voor kort bestond
besluit ik om te blijven liggen bloeden
tussen het struikgewas
mijn ogen naar de hemel gericht
sterf ik
eenzaam op de grond
strompel ik door het struikgewas
met mijn hand stevig op de open wond
besluit ik te gaan liggen
om nog één keer te kijken naar de wolkenloze hemel
ver weg van jou en alles waaruit mijn wereld tot voor kort bestond
besluit ik om te blijven liggen bloeden
tussen het struikgewas
mijn ogen naar de hemel gericht
sterf ik
eenzaam op de grond
Reacties op dit gedicht
| lexx: | Maandag, maart 15, 2010 17:05 |
| wolkeloze :) klein detail he, die N. je hed ook onbewolkt kenne nemen. veel drama, doet mij niks verder. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Metselaar | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 15 maart 2010 | ||
| Thema's: | ||