De zee
Hij raast woest, hij brult
aan oppervlak geen geduld
hij zal ook niet bedaren
grijpt schepen die haar bevaren
Als rust is weergekeerd
en alles is verteerd
gevaar voor even geweken
aan land van alles bezweken
Flessen met lucht gevuld
als water het lijf omhuld
en in herwonnen sereniteit
ik de diepte in glijd
Op zoek naar wat ging verloren
tot zeeleven is gaan behoren
om niet te worden herboren
als bodemschat gaat bekoren
Als ik m’n oren klaar
zien ogen opmerkelijk gevaar
zo dicht onder de kust
stelt absoluut niet gerust
De jutter op het strand
pakt dat wat aan de rand
de zee heeft teruggegeven
voortijdige dood van leven
Wat hem rijkelijk wordt ontnomen
kan de zee niet voorkomen
maar met storm en menselijke gevaren
spuugt hij lijken, komt tot bedaren.
Indy Toma
Auteur: Indy Toma | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 14 maart 2010 | ||
Thema's: |