Enkele minuten worden uren
De Verveling slaat langzaam toe
Elk uur lijkt langer te duren
Mijn hoofd weegt zwaar, ik ben te moe
Ik staar wat naar mijn lege blad
Ik weet niet wat te schrijven
Ik voel me nutteloos, een lege vat
Ik heb het gevoel in rondjes te drijven
Er komt geen einde aan de tijd
Mijn hoofd zakt weg in het niets
Ik kan niet verder ‘k ben het kwijt
Uit pure wanhoop spring ik op de fiets
De wind waait door mijn haren
Als ik door de prachtig natuur rijd
Nu kan ik in de verte staren
Al mijn zorgen ben ik even kwijt
Dit geeft me moed om verder te gaan
Om me weer helemaal te geven
Ik ga weer verder , ‘k blijf niet staan
Ik schrijf! En voel het leven!