Wanneer zal het ooit goed zijn,
wanneer zul je niet meer denken in angst, niet meer in pijn.
Geen gedachten van niet goed genoeg, niet zoals het moet,
gewoon leven met jezelf, zoals schijnbaar ieder ander doet.
Maar ieder ander doet dat ook niet,
niet zoals jij denkt dat 'n ieder geniet.
'n Ieder heeft z'n grief, krijgt wat hij aan kan,
'n ieder heeft zorgen, wordt er niet altijd vrolijk van.
Bij een blik om je heen,
weet je dat je niet ruilen wilt..met geen een..
je eigen zorgen, je eigen lot, het pad dat je moet gaan,
is voor 'n ieder anders, ieder volgt z'n eigen baan...
Een telefoontje van de een, een sms van een ander,
maakt dat je je zicht op je eigen leven verander.
Toch is het voor 'n ieder soms te veel,
laat het op zo'n moment even geen spaan van je heel..
Wellicht mengt het hetgeen van jezelf en van 'n vriend.
Van iemand, waarvan je zeker weet dat die het niet verdient.
Maar niemand gun je zo'n gegeven, niemand zo'n verdriet..
helpen kan ik...'n luisterend oor zijn, maar wegnemen kan ik het niet...