Opa en Oma
Hier een gedicht over mijn opa en oma,
waren jullie hier nu maar.
We missen jullie allebei,
maar dat is wat ik altijd al zei.
Ik weet nog goed hoe alles begon,
Met opa was het een ziekte aan zijn long.
Papa werd door tante ria gebeld,
en toen werd er hem verteld
''Als je pa nog wil zien moet je nu komen''
Zo gezegt zo gedaan.
Toen een paar uur later de telefoon ging,
hield ik mezelf niet meer in.
Ik zie me nog zo staan.
Met oma was het heel raar,
ik zie haar nog zo liggen daar.
We brachten haar naar het ziekenhuis,
toen dacht ik al dit is niet pluis.
Elke avond als ik onderweg naar huis was,
dacht ik dat je er niet meer was.
Elke keer zorgde ik dat ik iemand aan de telefoon had,
totdat ik je weer gehoord had.
Dan was het weer goed,
en had ik weer volle moed.
De 13de Februari kregen we te horen,
dat het slechter met je ging.
En dat we beter afscheid konden nemen,
toen we heen reden,
Zat ik te denken wat ik zeggen wou.
en dat was dat ik voor altijd van jullie hou.
Lieve Opa en Oma,
waren jullie hier nu maar,
Maar blijf wel onthouden,
jullie blijven altijd een plek in ons hart houden.