Getikt.
ik draag de uren los aan mijn arm, zoals ik jou als sierraad
soms in mijn gezelschap laat verkeren, je praat wel goed
irriteert me mateloos – en dat bevalt me wel, zo leef ik meer
dan wanneer ik stil en timide over me heen laat lopen
flitsende ogen in een soort van woede, dragen meer kracht bij
op zoek naar een wereld vol nieuwe uitdagingen – blijf je?
of val je in de uitbarstingen van mijn kwetsbare huishouding
je zou je toch een hernia lachen, mits je dat zou geloven
al zijn krachttermen – op het vloeken na – gevoelswaardiger
maar niet minder tot de kern gedreven dan andere woorden
omschrijf me en je loopt vast, als de radertjes in een klok
die gesaboteerd tot een bom – ik ontplof toch wel – door tikken.
Auteur: Marina van Vledder | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 14 februari 2010 | ||
Thema's: |