aan de rand van de kant
eenzame voet stap ik door het zand
op zoek naar dat land
aan de rand van de kant
sporen achterlatend
gedachte overdragend
veel overwogen overgevlogen
niks van gelogen
mijn ziel werd debiel en viel
haastig omhoog
dwars door de regenboog
en zoog
alle prikkelingen op
in mijn kop
t zit er nog niet op
ik verkrop
stop
wil niet meer
of nog een keer
meer meer meer
ik tuig mijn zintuigen af
sta paf word maf
naar me graf
zitten kijken
horen zien voelen
proberen te begrijpen
het voelt dof grof
enzaam bestaan
ik kom eraan
wordt wakker
of vlieg naar de maan
op zoek naar dat land
aan de rand van de kant
sporen achterlatend
gedachte overdragend
veel overwogen overgevlogen
niks van gelogen
mijn ziel werd debiel en viel
haastig omhoog
dwars door de regenboog
en zoog
alle prikkelingen op
in mijn kop
t zit er nog niet op
ik verkrop
stop
wil niet meer
of nog een keer
meer meer meer
ik tuig mijn zintuigen af
sta paf word maf
naar me graf
zitten kijken
horen zien voelen
proberen te begrijpen
het voelt dof grof
enzaam bestaan
ik kom eraan
wordt wakker
of vlieg naar de maan
Reacties op dit gedicht
| videatur: | Dinsdag, februari 16, 2010 09:54 |
| Man, wat kan jij dichten. Onvoorstelbaar de woorden die steeds weer vind. Fantastisch. Pa | |
| Marousia: | Maandag, februari 15, 2010 21:31 |
| Prachige parel heb ik wederom bewonderd van jou. Liefs van Marousia | |
| Indy Toma: | Zondag, februari 14, 2010 13:47 |
| Mooi begin, triest middenstuk met een sprankje hoop eindigend. Prachtig! | |
Over dit gedicht
| Auteur: geronnimo | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 14 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||