Ik voel me leeg,
ik kan niet meer.
Terwijl de duisternis een gordijn van pijn reeg,
voel ik steeds meer van mijn hartezeer.
Verstikkende duisternis,
om mij heen.
Alsof de dood er is,
ik voel dat ik langzaam versteen.
Want ik heb mijn ziel gegeven,
zonder er iets voor terug te hebben gekregen.
ik zie nog een bloed aan mijn handen kleven,
Het flitst door me heen, heel even.
Dan is het donkerder dan ooit te voren,
en niet het kleinste geluid bereikt mijn oren.
Wat is beter? Dit, of dood?
Het leven voor mij zou toch alleen zijn, in de goot...