VSB Poëzieprijs gegroet
prijzen zijn vergeven door de quasi
groten der verkwisting:
de vele idioten
wij schenken onze eigen prijs
hartverstand
zonder tastbare sculptuur
o wat een zonde
wat zonde van het geld
uitgeteld het laatste uur
o wonderschone bundel
van talent in notendop
zo eentje in A-zes
met veel gestuntel
‘Poëtisch leven van de klessebes’
wij kunnen zelf wel nomineren want
euro’s weg marcheren laten sporen na
wie staat er op de bres?
zestien keer al weggegeven
een aantal zijn niet bijgebleven
waar blijft de tijd, waar blijft de tijd
het grote geld ten spijt!