Observeren.
Hoe boeiend is het observeren
van al die mensen om je heen
al luisterend leren ontdekken
wat toch zo diep verborgen scheen.
De open blik, stralende ogen,
de glimlach van een blij bestaan
of trieste ogen die vertalen
dat iets niet goed plots is gegaan.
De speelse drukte van de kleuter
die ongeremd zijn keuzes maakt
soms struikelt in zijn enthousiasme
wanneer hij wil , poept piest of gaapt.
De oude vrouw in haar dementie
die lacht, herhaalt , gelukkig lijkt
en in haar heden aan ’t verdwalen
nog wel het oude teer bekijkt.
De puber in zelfoverschatting
zich stoer gedragend en publiek
en wat beschaamd straks in de stilte
ontdekken moet ‘k ben niet uniek.
De jonge vrouw in haar ontwikk’ling
zich opmakend begerig te zijn
voor ied’re man in het ontmoeten
al proevend als te keuren wijn.
Die scala van groten en kleinen
van oud en jong van arm en rijk
blijven mij boeien alle dagen
hoe meer ik luister, hoe meer ik kijk.
th