We konden niet wachten.
Ik zie hoe vrienden veranderen in vijanden.
Ik zie hoe mensen met drank & drugs op het verkeerde pad belanden.
Ik zie hoe mensen tekeer gaan tegen vaders en moeders,
als je tegenwoordig iets niet mag zijn het tog loeders.?
Mensen die net een rijbewijs hebben, stoer doen en iemand aanrijden.
En dan de mensen die alleen wilde oversteken en er nu onder lijden.
Ik doe het ook, wie rook er tegenwoordig geen sigaret.
Allen met een beetje veel make-up of met een rokje ben je meteen een slet.
En buiten kijk je wel 2 keer om je heen en je blijft hopen,
dat jij niet per ongeluk iemand verkeerd aankijkt en door zinloos geweld word neergestoken.
Dat mensen gaan haten en praten,
en dat ze in je gezicht alleen maar liegen.
En het dan tog niet kunnen laten,
je weer achter je rug om te bedriegen.
Waar zijn mijn pappa en mamma die mij laten zien hoe ik tekenen moet.?
En ook al ziet het er niet uit, tog zeggen: Meid het is prachtig, heel goed.!
Waar is de tijd dat je niet hoef na te denken over morgen.
Schommelen, spelen in de zandbak, geen huiswerk, geen vriendjes, lekker kind zijn zonder zorgen.
Ik kom wel goed terrecht, weet mijn doelen goed.
Ik ga mijn eigen weg en laat me door mensen niet zeggen hoe ik leven moet.
Ik dacht dat puber en jong volwassen iets waren om in te bloeien.
En dan met deze dingen te bedenken dat we niet konden wachten om op te groeien.