Ze heeft winter in de vest
legt hout op de wagen
waar ze zichzelf verkleind op zet
Verschijnen doet ze avond na avond
bij haard en bij stoel
waar grappen sterven
in een eindeloos gebed
Door kamers gaat ze
legt alles kraakvrij weg
zo ook vaders stappen
die hem scheidde van moeders begrip
Dirk Hermans: | Maandag, februari 08, 2010 15:54 |
supermooi | |
Gert: | Maandag, februari 08, 2010 09:05 |
Hier staat veel, heel veel. Sterk gedicht Wijnand! Groet, Gert |
|
willy peeters: | Maandag, februari 08, 2010 08:30 |
amaai,mooi staaltje beeldpoezie;proficiat | |
switi lobi: | Maandag, februari 08, 2010 08:18 |
Die sfeer van jou... onmiskenbaar! Mooie dag, switi lobi |
|
loes schaap: | Maandag, februari 08, 2010 07:49 |
Mooi geschreven! mv groetjes loes |
|
windwhisper: | Maandag, februari 08, 2010 06:28 |
aandoenlijk Wijnand, zoals hier onder gezegd v4erbazend de poezie lieve groet en goede morgen Cobie |
|
ela: | Maandag, februari 08, 2010 00:18 |
De poezie die ons steeds weedr verbaasd. ela |
|
Anastacia: | Maandag, februari 08, 2010 00:03 |
mooi geschreven groetjes ana weltrusten | |
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 08 februari 2010 | ||
Thema's: |