Een zeilschip ging varen,
ver over zee.
Als lading nam hij,
kisten vol herinneringen mee.
Die wou hij begraven op een eiland
heel ver hier vandaan.
De kisten bevatte een waardevolle lading,
één kist vol met liefde.
De andere met een traan,
en ook één waar vriendschap op staat.
Eén kist met respect ,
voor een ander.
Eén van gezondheid,
en één met pijn.
Hij hoopte dat hij gauw ,
bij dat eiland zou zijn.
De laatste kist was heel speciaal,
daarin zat alles wat hij in zijn leven had doorstaan.
Hij kwam bij het eiland,
en graaft daar een kuil.
Maar voor hij de kisten er in zet,
denkt hij nog gauw.
Ik denk dat ik enkele kisten maar hou.
Maar hij krijgt van die gedachte spijt,
en beslist in zijn genialiteit.
Ik haal uit de kisten vriendschap ,liefde en respect,
een klein beetje.
En neemt dat mee terug.
Hij gooi de kuil dicht met veel zand,
en keert zich om en loopt naar het zeilschip aan de andere kant.
De zeilen worden gehesen,
hij staat aan het voordek en het schip vaart terug.
Hij draait zich om naar de drie hoopjes in de kist,
waar nog wat liefde, respect en vriendschap ligt.
En met het vaste land in zicht,
ik heb de herinnering achter gelaten.
Maar heb drie dingen mee terug naar huis genomen,
ik maak nu weer een nieuw begin.
Met liefde ,vriendschap en respect daarin,
ik begin mijn leven weer met heel veel zin.