daar lig ik dan weer
stil in mijn donkere hoek
maar ik ben niet alleen
want de angst en eenzaamheid komen op bezoek
als ik buiten kom
heb ik een grote glimlach op mijn gezicht
zodat niemand mijn tranen ziet
en ik straal als het zonlicht
verstoppen lukt niet meer
voor mijn angst en mijn verdriet
en omdat jij er vandaag niet bent
is er niemand die het ziet
dan sluipt de eenzaamheid langzaam naar binnen
neemt de controle over mij
en ik kan er niks tegen beginnen
het laat mij niet meer vrij
ze fluisteren in mijn oor
je kunt het niet meer aan
strijd niet langer door
en laat je leven gaan...