NATUURLIJK ben ik stil blijven staan
toen je voorbij wou gaan
je witte gezicht naar de zon gericht,
de kracht van je speelse gebaren
alsof het sublieme tekens waren
geboren uit een bron van mimespel
met hoofse luister flitsend snel.
NATUURLIJK leef je nu en in 't verleden
ver weg van woorden en van zekerheden,
in een verblindend licht
wordt iedere zonnestraal op jou gericht
en uw gezicht dat aan de grime van het spel weerstaat
kijkt groetend naar die warme bol
die alweer een dag ingaat.
NATUURLIJK ga je in woorden niet voorbij
wanneer je traag en ademloos
met je handen alles hebt gegeven
en ook jezelf getrouw bent gebleven,
en niets kan de zonneglans verstoren
omdat ze nooit haar grenzen heeft verloren.
NATUURLIJK blijf je in mijn dromen,
als een speler in het licht zul je er wonen;
wil jij tot afscheid naar mij wuiven
terwijl uw gebaren schalks naar de hemel schuiven?
Jij lieve mimevriend, je maakt me blij.
Je vertelt me veel. Je blijft heel diep in mij.