Kijkend in de starende ogen
van het spiegelend glas
luisterend naar het stille fluisteren
van het ruisende gras
besef ik dat het blinde oog
het mijne niet was
Kijkend naar de strakke mond
van het spiegelend glas
luisterend naar de voetstappen
in het ruisende gras
besef ik dat mijn lichaam
het mijne niet was
Kijkend naar de handen
van het spiegelend glas
vegend de leugens
in het ruisende gras
besef ik dat mijn zonde
de mijne niet was
Niet mijn ogen, mijn mond
of mijn handen
Niet mijn lichaam in zonden
te branden
Niet mijn leven, niet míjn geest…
ik ben hem altijd trouw geweest!
De echte IK is trouw gebleven…
Ik was het niet...